Σ' ερωτεύτηκα στην πιο ανίερη στιγμή της γνωριμίας μας
να προσπαθείς να αντισταθείς το διάολο που σ' έχει βγάλει στο παζάρι.
Καταγής τα ενθυμήματα απ' τα ταξίδια που κάναμε μαζί.
Κατασκισμένες φωτογραφίες, σπασμένα αγαλματίδια, μαγνητάκια και ποστ-καρτ
όλα διαλεγμένα ένα ένα απ' τις λαικές του κόσμου ολόκληρου
του κόσμου που εμείς φτιάξαμε μαζί, χέρι χέρι, περπατώντας στις φωτεινές λεωφόρους της υφηλίου.
Φτιαξαμε σπίτια σ' ολόκληρη τη γη και τα ονομάσαμε δικά μας
έστω κι αν κανείς απ' τους δυο μας δεν πιστεύει πως κάτι μπορεί να ανήκει μονάχα σε έναν - εκτός απ' την αγάπη.
Σε πολέμησα όταν θέλησες να φύγεις και σε πυροβολησα εκεί που πονάει περισσοτερο
μα δε σε σκότωσα, μιας και κανείς απ' τους δυο μας δεν πιστεύει πως κάτι μπορεί να πεθάνει - εκτός απ' το θάνατο.
Είναι παράξενο το πως το σχήμα του κορμιού σου ταιριάζει τόσο τέλεια στο σχήμα του δικού μου
σαν το κομμάτι που λείπει απ' το άλυτο μου παζλ.
Μα δεν τελειώνει ποτέ αυτό το παιχνίδι. Έτσι κι αλλιώς κανείς απ' τους δυο μας δεν πιστεύει πως κάτι μπορεί να έχει τέλος - εκτός απ' τη μοναξιά.
