25.1.11

Ο κύκλος της βροχής

Σταγόνα στη σταγόνα, έτσι ξεδιψάει ο άνθρωπος. Ο άνθρωπος ο λογικός. Οι μεγάλες γουλιές, οι λαίμαργες κάθονται πάντα στο στομάχι και κρατάνε λίγο. Η ανομβρία, υψίστης ανάγκης, προέχει· το αδιάβροχο επίσης, αν και το δελτίο καιρού σπάνια πέφτει έξω. Κι άμα δε βγαίνεις κι απ'το σπίτι, τι σ'ενδιαφέρει; Καμιά υπόνοια όμως, κανένα σύννεφο. Κι όμως έβρεξε κι έβρεξε για τα καλά, από έναν ουρανό ολογάλανο.

Πριν βγω απ'το σπίτι δε σκέφτηκα να πάρω μαζί μου το αδιάβροχο. Κι έκατσα μες τη βροχή κι έπαιζα, σα μωρό παιδί. Κι ήταν ωραία. Σταγόνα στη σταγόνα ξεδιψάει ο άνθρωπος. Τα είπαμε αυτά.

Κι η λογική; Δεν αμφιβάλλει κανείς πως έβρεχε και βρέχει ακόμα. Η λογική δεν αναιρεί το συναίσθημα. Άμα τους κάνεις χώρο βολεύονται και τα δύο.

Σταγόνα στη σταγόνα, έτσι ξεδιψάει ο άνθρωπος. Κι όποιος φοβάται τη βροχή κι όποιος κρατάει ομπρέλα ποτέ δεν ξεδιψάει· πότε μόνος, πότε με κάποιον άλλο που έτυχε και δίψασε την ίδια σταγόνα.