Δε σου χρωστάω τίποτα. Κι αν σου χρωστάω είναι ελάχιστα. Μονάχα κάτι ψιλά, όσο αξίζει ένα πακέτο στιγμιαίας απόλαυσης. Κι έπειτα άρχισα το κάπνισμα. Και μετά σταμάτησα να είμαι ο εαυτός μου. Κι αν κάποιος απ' τους δυο μας χρωστάει κάτι στον άλλο, αυτός είσαι εσύ, αλλά δεν έχω μάθει ποτέ μου να ζητώ κι όταν το κάνω, το κάνω άτσαλα.
Μαζί σου δε χωράνε άλλα λάθη, ούτε μαζί μου, πλέον. Για σένα ξαναλέω τέλος. Για μένα πήγα σήμερα στην εκκλησιά του Αη Σπυρίδωνα κι άναψα ένα κεράκι. Έρμαιο των τύπων όμως, δίχως κατάνιξη και ταπείνωση. Σαμπώς κι έχει φταίξιμο ο Θεός για τη βλακεία των ανθρώπων.
Πάλι απόψε με πονάει ο λαιμός μου και τα μάτια μου κλείνουνε ξανά από τη νύστα, μα το τσιγάρο και το ξενύχτι σταθερές αξίες. Χωρίς αξία, χωρίς λόγο. Μήτε με ψάχνω, μήτε με βρίσκω.
Δεν την κατάλαβα ποτέ τη δύναμή μου. Ποτέ. Κι αν ακόμα έρχομαι πίσω είναι επειδή δεν έχω πού αλλού να πάω. Κι αν σ' αγαπώ είναι για να' χω κάτι να αγαπώ.
No comments:
Post a Comment