Ο άλλος κι εγώ

Σημάδεψε με το δάκρυ σου όλα όσα δε μπόρεσες να αποκτήσεις
σαν μια σοκολάτα απ' το περίπτερο που λιγουρεύτηκες
και δε σου περίσσεψαν χρήματα να αγοράσεις επειδή χρειαζόσουνα τσιγάρα.
Και το χαρτζιλίκι του μπαμπά δε φτάνει για υπερκομφορτισμούς.
Η αλήθεια ίσως να μην αρμόζει σε κάθε περίσταση
κι η ελευθερία να παίρνει πάντοτε διαφορετική υπόσταση.
Αυτό το' μαθα.
Όχι από τα 20 χρόνια που περιπλανιέμαι σκοπίμως άσκοπα μέσα σε τούτο το φιλμ
σαν πρωταγωνιστής σε μια ταινία που δε θα βγει ούτε καν σε dvd.
Το ξέρω, γιατί μου το' μαθε η μάνα μου απ' την κούνια
όταν για να με κάνει να σωπάσω μου' χωνε την πιπίλα στο στόμα
κι εγώ σαν Τσε Γκεβάρα την έφτυνα και συνέχιζα το κλάμα
- από μικρός μου άρεσε το μελό -
και ζητούσα κάτι πιο αληθινό, πιο οικείο.
Την αγκαλιά της.
Το ξέρω, γιατί μου το' μαθε η πατρίδα μου απ' την ιστορία της
όταν διάβαζα για τον Ευαγόρα και το Γρηγόρη
όταν τραγούδαγα για την 1η του Απρίλη και την 25η του Μάρτη
αλλά κι όταν αηδίαζα με τα πολιτικά σταριλίκια στην tv
όταν μάλλωνα στο δρόμο με τους άυλους ανθρώπους που τη ζούσαν
κι όταν ψώνιζα απ' το supermarket brownies και έτρωγα McDonalds.

Γι' αυτό, όταν το αύριο και το χθες θα γίνουνε απλά ημέρες
και εσύ θα μεγαλώσεις (ακόμα παραπάνω) και θα καταλάβεις
πως το μόνο που κατάφερες να αποκτήσεις
είναι αυτό το λυπηρό set δακρύων στα γεμάτα ψέμα μάτια σου
τότε θα' ρθω και θα σου ξηγηθώ.
Εγώ
το παιδί της μαμάς μου
το σπασικλάκι
ο ασυμβίβαστος
ο φωνακλάς
ο μοναχικός
το παιδί του μελό
ο κακός οδηγός
ο αποτυχημένος μουσικός
ο απόμακρος.

Και θα σου πω πως όσα χρόνια κι αν ζήσεις
δε θα είσαι μεγαλύτερος από μένα
γιατί εγώ πήρα τη ζωή στα χέρια μου απ' την κούνια
και επέλεξα να γίνω άνθρωπος απ' το δημοτικό.
Δεν περίμενα να ζήσω ως ο άλλος και μετά να γίνω εγώ.