αφυδάτωση

Να με θυμάσαι σαν τη βροχή που δεν έβρεξε ποτέ.

Κι όταν τα καταφέρεις, εύχομαι τότε να κλαις μονάχα αλάτι.

mary

Did you ever think I'd let you fall, Mary
that safe inside my shell I'd become numb?
Remember all those times I used to call you fairy
it's time to unbutton both your wings
it ain't the time to jump.

Did you ever think I'd let you lose you, Mary
that I'd leave the crowd to stomp you over?
I remember your lips always scented cherry
now it's time to rest
you gotta face the queen's anger.

Mary, oh, you didn't have to worry
let me lead you back to where things start
carry your dead soul back to your body
the body left for everyone to use
jumping didn't make you feel amused.

Did you ever think I'd let you die, Mary
that I'd reconsider things without you?
Don't remember bad words they used, any
yeah, it's time to reach the rainbow glow
it's your time to glow.

Mary, oh, you didn't have to worry
let me lead you back to where things start
carry your dead soul back to your body
the body left for everyone to use
jumping didn't make you feel amused.

April 3, London

Dear Santa,

I know it's too early to ask for my christmas present but I can't hold on 'till next christmas. If you could please make an exception for this time only. I'm writing to you for a friend of mine. The one who always gets coal every 25th. Well, I want her back - even if that means I'm gonna be getting coal too for my whole life. I've been a really good boy and I'm sure you know 'coz you' ve been watching me from up there. Thank you Santa.

Love, Yiannis

P.s. Could you please bring world peace as well?

the time you spend with your hair

You got the grace to ruin, to burn, to destroy
I gave you a man and you turned him into a boy
and while forced to fake I'm giving in
to every stupid thing that you may think.
"Roll over, play dead"
If not yet..

i killed my couch

Καστόρινα παπούτσια,

γουναρικά από μινκ

κι η κονκάρδα της PETA σε περίοπτη θέση.

αργός θάνατος (;)

Ντεπόζιτα, κεραίες και δορυφορικά πιάτα,
ξεφτισμένες μπογιές και οξειδωμένα σίδερα.
Σεληνιασμένα σκυλιά και ντουέτα γάτων τη στιγμή της γονιμοποίησης.
Φώτα, φώτα, ψεύτικα φώτα,
πλαστικά, εργοστασιακά, αρρωστιάρικα
κι ένα μουντό φεγγάρι χωρίς ιδιέταιρη μαγεία.
Σύρματα χωρίς πουλιά και πουλιά χωρίς σύρματα.
Ένα αεροπλάνο με άγνωστο προορισμό
κι ένα τρεμάμενο αστέρι -θα φύγει κι αυτό με τη σειρά του-
Κόρνες και ίου ίου
φτηνές μουσικές και ψιλά φρεναρίσματα, απρόσμενα.
Κι ο καπνός του τσιγάρου μου.
Έξω απ' το παράθυρό μου.

τσιρότο

Ούτε τούμπες, ούτε σάλτα. Μια ζωή όλο πρόσεχε και φλεβίνες.

Να τρώω το φαί μου κρύο μη μου κάψει τη γλώσσα

και το παγωτό ζεστό μη χάσω τη φωνή μου.

Μακριά από σκυλιά και γάτες

και στο πάρκο ούε λέξη για τσουλήθρα, κούνια ή τραμπάλα.

Το χειμώνα κρεμμύδι με 45 παλτά, 7 σάρπες και 2 σκουφιά

και το καλοκαίρι χιονάνθρωπος με εξηντάρι Nivea.

Μάνα, άσε με να παίξω, άσε με να λερωθώ,

να κτυπήσω, να βραχώ, να κρυώσω, να καώ.

Να νιώσω κάψα στο λαιμό και ζάλη στο κεφάλι.

Να ψηθώ στον πυρετό, να γεμίσω σπυριά, να σπάσω ακόμα και το χέρι μου.

Να νιώσω μόνος, να τρομάξω, να χάσω τη γη κάτω απ' τα πόδια μου.

Και τότε θα' χω λόγο να' ρχομαι πίσω σε σένα

να μου φιλήσεις την πληγή

να γιάνω, μαμά.

χάρειν χαμού

Δακρύων μνήματα με κυριεύουν
καθώς ανεπαίσθητα ζυγίζω το δέον με την προδωσία
σε ένα νηφάλιο ταξίδι,
περιλουσμένο με κόκκινο οίνο και θυσίες παρθένων
στο όνομα του μέγα Διόνυσου.
"Είναι μακριά ο δρόμος του γυρισμού" σου έλεγα
"και δε θα τον αντέξεις"
Δεν θα σ' αγαπάνε πάντοτε οι θεοί
μηδέ θα σου εμφανίζουνε στο δρόμο σου Ιθάκες.
Μονάχα θα σε αφήνουνε μετέωρο
να βιώνεις ξανά και ξανά την ίδια απώλεια
σα δεύτερος Ορφέας που δε μπόρεσε να περιμένει.

μπλε

Κοιμήσου κι απόψε με το ίδιο τραγούδι να παίζει σ' επανάληψη.
Μην αφήσεις άλλο τραγούδι να σου φτιάξει τη διάθεση,
είσαι στα κάτω σου και το γουστάρεις.
Το ξέρω γιατί μου το' χες πει,
ένα κορίτσι όλο μωβ, μελό και κλάματα.
Κι αν κι η ώρα πέρασε κι ο ύπνος δε σε παίρνει, δεν πολυσκιάζεσαι.
Τι κι αν δε σου κάτσει το μεικάπ αύριο
και το παιδί της αλληλογραφίας δε σου κάνει τα γλυκά ματάκια;
Εσύ απόψε γουστάρεις να χαλαστείς
κι εγώ σε γουστάρω που γουστάρεις την καλύτερή μου φίλη.
Είμαι κι εγώ ένας του είδους σου άλλωστε
όλο μαύρα t-shirt και Κερτ Κομπαίην.
Όμως δεν έμαθα να στρίβω και τα εργοστασιακά δε με συγκινούνε απόψε
γι' αυτό τη νύχτα αυτή θα την περάσεις μόνη σου.
Μα δε χαλιέσαι
το βλέπω στο τρίτο τενεκάκι μπύρας που κατέβασες
-μ' αρέσει να βλέπω γυναίκες ανθρώπινες-
και σ' ακούω να σιγομουρμουρίζεις τα λόγια στην τέταρτη επανάληψη.
Θα περάσουνε πολλά τεσσάρια μέχρι να αποφασίσεις να πας για ύπνο
μα εσύ θα συνεχίσεις να γουστάρεις όπως γούσταρες και την πρώτη φορά
στην πρώτη επανάληψη
στο πρώτο αδειανό τενεκάκι
στην πρώτη γόπα
στην πρώτη περασμένη σου ώρα.

υπερ-θέλεις

Είσαι εδώ κι αλλού ταυτόχρονα
κορμί παραδομένο στην υπόσχεση του τόπου
-δεν τις τηράς πάντοτε τις υποσχέσεις σου-
και χάνεσαι πότε στο αλλόυ και πότε στο πουθενά.
Αναζητιέσαι, θες ν' αλλάξεις, να βρεθείς
να νιώσεις το κρύο νερό στο πρωινό σου μπάνιο
το κάψιμο απ' στάχτη του τσιγάρου που σου καίει τις γάμπες
τον πόνο σαν προσπαθείς να κτενιστείς πριν βγεις με την παρέα.
Μονάχα τα γατιά σε πλησιάζουνε
-νιωθουνε λέει πράματα που ο άνθρωπος δεν τα ημπόρει-
μα δεν μπορείς να κάνεις παρέα μονάχα τα ζώα.
Μετά θα σε φωνάζουνε τρελλή..

digestion

And you're coming back
now, wearing
the most beautiful,
most expensive
dress you own.
Upon your well painted lips,
a so-far-back-welcome proposal.
Trying to save
your
high
school
prom
huh?
But I'm on a diet now.
After losing you way back then,
I gained some extra pounds.
and my tux won't fit me...

για μια Marlboro lights free μέρα

Και πνίγηκες στην εικόνα σου.
Σαν να μην ήξερες τη μοίρα σου από πριν.
Αλλά εσύ αυτό ήθελες. Και το κανες.
Ειλικρινά θα σου έβγαζα το καπέλο αν δεν ήξερα πως αυτό που σ' οδήγησε εκεί
δεν ήταν παρά μόνο μια αρρωστημένη σου εξάρτηση.
Δε λέω κι εγώ εξαρτημένος είμαι.
Εξαρτημένος στα όνειρα που από πιτσιρίκι δεν τολμώ να τα αλλάξω
στην ύπαρξη αγάπης στη ζωή μου
-ποιος δεν είναι εξαρτημένος σ' αυτό;-
στην έξοδο του Σαββάτου αγκαλιά μ' ένα ποτήρι κρύα Hoegaarden
στους φίλους μου που μεγαλώσαμε μαζί τις ψυχές μας
στις ατέλειωτες νύκτες αϋπνίας έξω στη βεράντα παρέα με τη Mary
στο συγκάτοικό μου τη μελαγχολία που μου γεμίζει τις ώρες μου με καλή μουσική
στη μάρκα των τσιγάρων μου που μόλις άλλαξα
επειδή τα Davidoff μου γαμούσαν το λαιμό
και σε κάθε τι που με προσδιορίζει σαν συνειδητά εξαρτώμενο ον.
Έχω μάθει όμως να συμβιβάζομαι.
Να αποβάλλω από μέσα μου τον ονειροπόλο πιτσιρικά
και να προσγειώνομαι όταν πρέπει
να μην επιβάλλω την αγάπη στη ζωή μου
να μένω μέσα τα Σάββατα όταν δε με παίρνει κανένας να βγούμε έξω
να κοιμάμαι όταν η Mary ξεμένει από μπαταρία
να μην με αφήνω να βυθίζομαι στο βαθύ μπλε
και να ακούω πότε πότε r'n'b και pop.
Αλλά κυρίως να σέβομαι τις ταμπέλες του "No smoking".

ως τον ουρανό

Τον έβλεπα συχνά να προσπαθέι να αγγίξει

το άπειρο με μια σκάλα 2 μέτρων

και γελούσα μαζί του [...]

post-it: σε μισώ πολυ (14pts)

Σου φύλαξα λίγη χαλασμένη πουτίγκα στο ψυγείο. Την είχε πετάξει η μαμά αλλά την πήρα απ' τα σκουπίδια και την καθάρισα, μην ανησυχείς.
Σε έπαιρνε ο αντζέντης σου κατά το μεσημέρι και σε ζητούσε για μια πολύ σημαντική οντισιόν σήμερα. Σε έπαιρνα από τότε τηλέφωνο να σου το πω αλλά το' χες κλειστό. Ίσως πάλι και να παιρνα στον παλιό σου αριθμό που είχε χαλάσει η sim του σ' εκείνο το ταξίδι μας στη Χαλκιδική, όταν σ' έσπρωξα καταλάθος μέσα στην πισίνα του ξενοδοχείου που μέναμε.
Συγχώρα με που έβαψα όλους τους τοίχους του σπιτιού πορτοκαλιούς. Ξέχασα πως μισάς αυτό το χρώμα.
Θυμάσαι την αγαπημένη σου σειρά που την έγραψες στο βίντεο να τη δεις; Έγραψα πάνω καταλάθος μια εκπομπή μαγειρικής για να τη δει η μαμά να μας φτιάξει τη συνταγή αύριο. Γαρίδες φουαγκρά, αν και τώρα θυμάμαι πως έχεις αλλεργια στα θαλασσινα.
Θυμήθηκα πως είναι τα γενέθλια σου σε λίγες μέρες και πήρα να σου χάρισω ένα δηλητηριώδη κισσό και ένα μικρό διαβολάκι της Ταζμανίας. Σου γραψα και κάρτα:
"Είναι τόσο χαριτωμένο όταν κοιμάται. Προσεχε μονάχα να το ταίζεις καλά. Είμαι σιγουρος όμως πως και να μην το ταίζεις, κάτι θα βρει να φάει."
Σε μισώ πολύ..

y.c.

Με πειράζει που ο κόσμος δε με παίρνει σα σοβαρά

μα περισσότερο με ενοχλεί όταν νομίζει πως είναι αμοιβαίο.

σιγά σιγά

Μόλις ξάπλωσα. Το μόνο που σκέφτομαι είναι πως πέρασε άλλη μια μέρα που δε χάρηκα το μωβ-ροζ του ουρανού τα ξημερώματα βγαίνοντας απ' το σπίτι. Πως δε γέλασα με το αυτοκίνητο που το βρήκα παρκαρισμένο ενάμισι μέτρο μακριά απ' το πεζοδρόμιο από το χτεσινό μεθύσι. Πως δεν έζησα αρκετά σήμερα. Κι απόψε βρήκα να παραπονεθώ που δεν προφταίνω να κάνω κάτι. Τώρα που μόλις ξάπλωσα. Μα δε σκιάζομαι.

Πάντα υπάρχει το αύριο να αντισταθμίζει. Την απώλεια του σήμερα, τα όσα δεν προλάβαμε, τα όσα δεν καταφέραμε. Κι η γη συνεχίζει να γυρίζει κυκλικά και να με παρασέρνει στο δικό της χορό. Κι εγώ να αφήνομαι γιατί ξέρω πως η ζωή δεν είναι μόνο οι στιγμές που τη σκέφτεσαι, αλλά κι οι στιγμές που διασκεδάζεις να τη ζεις.

Καλή σου νύχτα λοιπόν γλυκέ, πληγωμένε μου εαυτέ. Σε βρίσκω σιγά σιγά.

στην τελευταία χαμένη μου μάχη

Τον πόλεμο δεν το χάνω

μα λυπάμαι γι' αυτό τον τελευταίο στρατιώτη

που θα πέσει στην τελευταία χαμένη μου μάχη.

αυτό που με νοιάζει

Μην το ρωτήσεις αν το δεις ξανά.

Θα σε κάνει κι εσένα ένα ακόμα απολίθωμα ενάντια στην εξέλιξη.

Και θα πιστέψεις τότε πως τούτο είν' η μοίρα σου,

τούτο η ζωή σου.

Μα μη μικροπιάνεσαι - πολλή ακόμα η αναπνοή σου.

Έχεις δρόμο εσύ σου λεγα

μα πέθαινα σε κάθε σου σιωπή.

Και δε με νοιάζει να πεθαίνω

-ούτε κι εσένα πρέπει-

Μονάχα να' χω λόγο ν' ανασταίνομαι.

Αυτό με νοιάζει.