για μια Marlboro lights free μέρα

Και πνίγηκες στην εικόνα σου.
Σαν να μην ήξερες τη μοίρα σου από πριν.
Αλλά εσύ αυτό ήθελες. Και το κανες.
Ειλικρινά θα σου έβγαζα το καπέλο αν δεν ήξερα πως αυτό που σ' οδήγησε εκεί
δεν ήταν παρά μόνο μια αρρωστημένη σου εξάρτηση.
Δε λέω κι εγώ εξαρτημένος είμαι.
Εξαρτημένος στα όνειρα που από πιτσιρίκι δεν τολμώ να τα αλλάξω
στην ύπαρξη αγάπης στη ζωή μου
-ποιος δεν είναι εξαρτημένος σ' αυτό;-
στην έξοδο του Σαββάτου αγκαλιά μ' ένα ποτήρι κρύα Hoegaarden
στους φίλους μου που μεγαλώσαμε μαζί τις ψυχές μας
στις ατέλειωτες νύκτες αϋπνίας έξω στη βεράντα παρέα με τη Mary
στο συγκάτοικό μου τη μελαγχολία που μου γεμίζει τις ώρες μου με καλή μουσική
στη μάρκα των τσιγάρων μου που μόλις άλλαξα
επειδή τα Davidoff μου γαμούσαν το λαιμό
και σε κάθε τι που με προσδιορίζει σαν συνειδητά εξαρτώμενο ον.
Έχω μάθει όμως να συμβιβάζομαι.
Να αποβάλλω από μέσα μου τον ονειροπόλο πιτσιρικά
και να προσγειώνομαι όταν πρέπει
να μην επιβάλλω την αγάπη στη ζωή μου
να μένω μέσα τα Σάββατα όταν δε με παίρνει κανένας να βγούμε έξω
να κοιμάμαι όταν η Mary ξεμένει από μπαταρία
να μην με αφήνω να βυθίζομαι στο βαθύ μπλε
και να ακούω πότε πότε r'n'b και pop.
Αλλά κυρίως να σέβομαι τις ταμπέλες του "No smoking".